Rozdział I - zwykły dzień :)

Boże, jeszcze tylko jeden tydzień przerwy wiosennej. Mógłby być jeszcze jeden. Dobra, a tak właściwie to która godzina? Otworzyłam oczy i sięgnęłam po telefon, który leżał na szafce nocnej. Zerknęłam i była 10:34. Eh, pora wstać. Zczłapałam się z łóżka i poszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic, po czym wróciłam do pokoju i wyciągnęłam ciuchy. Ubrałam się i zeszłam na dół do kuchni, gdzie zastałam babcię.

- Dzień dobry – powiedziałam dając jej buziaka w policzek

- Dzień dobry – uśmiechnęła się – co masz w planach dzisiaj?

- Idę do Toma do baru – odparłam wyciągając płatki z szafki – a dlaczego pytasz?

- Może byśmy poszły wieczorem na małe zakupy? – zaproponowała, a ja usiadłam przy stole

- Jasne – uśmiechnęłam się – do centrum?

- Tak – odparła – przy okazji odświeżymy swoje szafy

- Babciu – zaśmiałam się

Rozmawiałam z babcią przez całe śniadanie. Właściwie to rozmawiałam z nią przez cały poranek, bo do Toma poszłam o 12:13. Przed wyjściem poprawiłam jeszcze włosy i wyszłam. Szłam spokojnie ulicą patrząc na tych wszystkich zabieganych ludzi. Jeszcze kilka lat i to ja tak będę biegać w pracy. Chwilę później byłam już barze. Dzisiaj pustki coś tu nie gra.

- Cześć – mówiłam wchodząc – co tak pusto?

- Cześć – odpowiedział Tom – One Direction są w parku i wszyscy tam poszli

- Eh, współczuję im – odparłam

- A ty tam nie idziesz? – zapytał

- Sory, ale nie jestem taka jak one – odpowiedziałam

- Wiem, ty jesteś inna – mówił – taka głupsza

- Ej – zaśmialiśmy się – wielkie dzięki

- Nie no, sory – dopowiedział – ale wiesz jutro już tutaj będą tłumy

- Dlaczego? – zdziwiłam się

- Bo ja tak mówię – zaśmiał się- a właśnie w niedzielę jest konkurs karaoke, liczę, że zaśpiewasz

- No jasne – uśmiechnęłam się

Siedziałam z Tomem w barze przez pół dnia. Rozmawiałam z nim i trochę tańczyłam tak do godziny 16:43. Wtedy zorientowałam się, która godzina i poszłam do domu, bo w końcu byłam umówiona z babcią na zakupy. Pożegnałam się z Tomem i udałam się do domku. Babcia była już poszykowana, więc od razu poszłyśmy do centrum handlowego. Weszłyśmy do kilku sklepów i już byłyśmy obkupione. Taa… To miały być małe zakupy. Po dwóch godzinach chodzenia po sklepach usiadłam się z babcią w kawiarni i zamówiłyśmy po ciastku. Zjadłyśmy je na miejscu i koło 20 wróciłyśmy do domu. Babcia zmęczona poszła do swojego pokoju, a ja również udałam się do swojego, lecz włączyłam laptopa i coś w nim ryłam przez jakieś trzy godziny. Oznacza to, że w krainę snów odpłynęłam jakoś o 23.

*Perspektywa Liama*

Ten dzień w parku z tymi fankami był bardzo męczący. Wróciliśmy razem z chłopakami do domu i walnęliśmy się na kanapę.

- Padam na twarz – powiedział Zain

- Nie tylko ty – dopowiedział Niall

- Dlaczego te dziewczyny nie mogą nas lubić za to kim jesteśmy, a nie za naszą urodę? – zapytałem w pewnym momencie

- No właśnie – obudził się Louis – dziewczyna ideał, mówcie

- Miła – powiedział Niall

- Zabawna – odpowiedziałem

- Lubi nas za to kim jesteśmy – powiedział Zain

- Ładna – dopowiedział Harry

- Ty tylko o urodzie myślisz – powiedział Louis

- A chciałbyś chodzić z pasztetem? – zapytał Harry

- Nie – odpowiedział Louis

- No właśnie – powiedział Harry

- Dobra chłopaki już cicho – mówił Niall – próbuję sobie wyobrazić taką dziewczynę

- Ach, to próbuj – powiedziałem i zasnąłem

--------------------------------------------------------------------------------------------

Ach, ten pierwszy rozdział. Jeśli się podoba proszę o komentarze, to bardzo motywuje. Tak na marginesie cofnęłam się rok do tyłu i chłopacy są o rok młodsi. ;)