Rozdział II - nieźle zmachana, ale i zaskoczona

Piątek

*Perspektywa Marty*

Otworzyłam oczy i sięgnęłam po telefon jak zawsze. Spojrzałam na ekran i zobaczyłam, że jest 11:23. Zeszłam z łóżka i poszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i się ubrałam. Zeszłam na dół i zobaczyłam babcię pijącą herbatkę. Moją przygodę w kuchni rozpoczęłam jak zawsze.

- Dzień dobry – powiedziałam dając babci buziaka w policzek

- Dzień dobry – uśmiechnęła się – Tom dzwonił

- Naprawdę, a co chciał? – zdziwiłam się

- Mówił, że od razu jak wstaniesz masz pójść do baru, bo niezłe tłumy ma – powiedziała babcia

- Aha, ok to ja już pójdę – powiedziałam chwytając kanapkę z dżemem i wyszła z domu żegnając się z babcią

Szłam dość szybkim krokiem do baru jedząc kanapkę. Ludzie się na mnie trochę dziwnie patrzyli, ale co poradzę, głodna jestem. Doszłam do baru i ledwo co przecisnęłam się do lady, gdzie był Tom. Naprawdę niezłe tłumy.

- Matko, co tu się dzieje? – zapytałam przeskakując za ladę

- One Direction się stało – powiedział i pokazał na stolik, gdzie siedzieli

- Boże, dobra – mówiłam

- Weź pomóż – powiedział Tom, więc przytaknęłam

Pomogłam Tomowi z tymi wszystkimi ludźmi, a głównie z tymi fankami. Zbierałam zamówienia i podawałam je do kuchni, a następnie podawałam posiłki. Boże jakie to męczące. Obsłużenie tych wszystkich ludzi zajęło nam chyba z godzinę i wreszcie był spokój. Wszyscy siedzieli i mieli buzie zatkane jedzeniem. Oparłam się o szafki i usiadłam na podłogę, a Tom razem ze mną.

- Boże, co to było – powiedziałam zgarniając włosy

- Dzięki, za pomoc – uśmiechnął się

- Spoko – odparłam odwzajemniając uśmiech i przybiliśmy żółwika

- Przepraszam – usłyszeliśmy głos zza lady

- Dobra, ja się tym zajmę – powiedziałam do Toma i wstałam, po czym odpowiedziałam – tak, słucham?

- Można prosić rachunek? – zapytał chłopak i wtedy rozpoznałam w nim Louisa z One Diection

- Jasne – odpowiedziałam i skasowałam ich zamówienie – razem będzie 42.34$

- Proszę – powiedział chłopak podając pieniądze, a ja mu podziękowałam i wtedy doszła reszta załogi

- Już? – zapytał Harry Louisa

- Tak, możemy iść – powiedział Louis

- Ej, chłopaki patrzcie – usłyszałam głos Zaina i wszyscy się na niego spojrzeli

- Konkurs karaoke? – zdziwił się Louis

- Macie ochotę porywalizować z innymi? – zapytał Zain chłopaków

- Weź oni nie mają szans – powiedział Harry

- No to, będziemy nagrodą – powiedział Zain

- Że co? – zdziwili się chłopacy

- Zwycięzca będzie mógł z nami zaśpiewać – dopowiedział i wtedy przestałam ich słuchać

Usiadłam się obok Toma, a chłopacy tam cały czas dyskutowali. Eh, nieźle się zmachałam. Widać było, że Tom też się zmachał. Spojrzałam na niego, a on na mnie i zaczęliśmy się śmiać. Głupawka atakuje. Tom wstał i podał mi rękę, po czym oboje już staliśmy za ladą, a One Direction wyszli z baru. Siedziałam z Tomem cały dzień w barze i na końcu pomogłam mu posprzątać. Wzięłam miotłę i zaczęłam zamiatać, a on coś grzebał przy nagłośnieniu.

- Właściwie to, kiedy jest ten konkurs? – zapytałam w pewnym momencie

- W tą niedzielę, a co? – zapytał odpowiadając na moje pytanie

- Nie tak tylko – odparłam

- Szybka próba? – zapytał, a ja przytaknęłam

Włączył mi jedną z piosenek Seleny Gomez. Zrobiłam sobie próbę. Boże jak ja kocham śpiewać. Piosenka się skończyła, a ja wróciłam do zamiatania. Koło godziny 19 wróciłam do domu i od razu kipłam się na kanapę. Wtedy też przyszła babcia i położyła mi odgrzany obiad na stoliku.

- Kofam Cię – wydusiłam z siebie i zaczęłam wcinać

 Babcine obiady są takie pyszne. Zjadłam wszystko co mi dała i obejrzałam z nią jakiś serial. Koło 21 obie poszłyśmy do swoich pokoi. Ja jak zwykle grzebałam coś w laptopie i spać poszłam koło północy.

*Perspektywa Nialla*

Wróciliśmy z chłopakami do domu, ale cały czas rozważaliśmy myśl Zaina o tym, aby zaśpiewać z zwycięzcą. Po kilku godzinach namawiania Zaina ulegliśmy mu i  się zgodziliśmy.

- Dobra niech Ci będzie – odezwał się Harry

- No w końcu – powiedział

- Ej, a widzieliście tą dziewczynę? – zapytał się nas w pewnym momencie Louis

- Którą? Tam było sporo dziewczyn – dopowiedział Liam

- Tą za ladą, co mi rachunek dała – dokończył

- Tą ładną brunetkę? – zdziwił się Harry

- No tak – odpowiedział – nawet o autograf nie poprosiła

- Może się bała? – powiedziałem

- Nie, w końcu rozmawiała ze mną normalnie – powiedział Louis

- No to ja już nie wiem, spytaj się jej – powiedział Harry

Umówiliśmy się z chłopakami, że pójdziemy tam jeszcze jutro. Z jednej strony, aby powiedzieć, że chcemy zaśpiewać ze zwycięzcą, a z drugiej, że Louis ma kilka pytań do tej dziewczyny.